Pedagogika pastoralna

  • Eugeniusz Sakowicz profesor zwyczajny Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie; Wydział Nauk Pedagogicznych; Katedra Pedagogiki Kultury i Edukacji Międzykulturowej

Abstrakt

Jednym z najbardziej popularnych (i „obleganych” przez osoby
ubiegające się o indeks wyższej uczelni) kierunków studiów
jest pedagogika. I nic w tym dziwnego. Społeczeństwo, w którym
normy moralne zostały podważone, zachwiane, a nawet zanegowane,
doświadcza złożonego kryzysu. Mówi się o poważnym kryzysie
szkoły (różnego poziomu – od „podstawówki” poczynając
na uniwersytecie kończąc) oraz wszelkich instytucji wychowawczych,
w tym również rodziny. Nie jest to tylko kwestia tzw.
autorytetów, zagubionych w samych sobie i zakwestionowanych
przez tych, którzy powinni je uszanować. Wszyscy solidarnie
uczestniczymy w poważnym kryzysie antropologicznym, który
równocześnie jest wielkim wyzwaniem i zadaniem dla każdego
poczuwającego się do odpowiedzialności za siebie i za innych.
Tym właśnie tłumaczyć należy wielkie zainteresowanie naukami
pedagogicznymi przez młodzież maturalną, wybierającą pedagogikę
jako kierunek swojej przyszłej pracy zawodowej. Można
też ten fakt tłumaczyć jako reakcję obronną przed próbą dominacji
osób niewychowanych nad wychowanymi.

Opublikowane
2017-04-05
Jak cytować
Sakowicz, E. (2017). Pedagogika pastoralna. Horyzonty Wychowania, 4(7), 306-308. Pobrano z https://horyzontywychowania.ignatianum.edu.pl/HW/article/view/1240