Drogowskazy współczesnego człowieka i miejsca dialogu ze światem

  • Hans-Joachim Sander
Słowa kluczowe: DUSZPASTERSTWO, ANTROPOLOGIA MOCY, ZNAKI CZASU

Abstrakt

Osoby ludzkie są bytami relatywnymi charakteryzującymi się
powszechną ograniczonością. Gatunek ludzki istnieje tylko na
naszej planecie. Jak dotąd nie zdołaliśmy zasiedlić nawet własnego
systemu słonecznego, choć jest on maleńkim obszarem
naszej galaktyki i pyłkiem we wszechświecie. Także czas trwania
egzystencji człowieka jest bardzo krótki w porównaniu z całą
historią ziemi. Podobnie nieznaczny jest wkład człowieka w rozwój
ziemskiego życia. Wcześniejsze gatunki, jak na przykład dinozaury,
zamieszkiwały tę planetę znacznie dłużej niż my, a inne
istoty żyjące, jak glony, wywarły na nią znacznie większy wpływ
niż ludzie, gdyż wytworzyły atmosferę. Natomiast ludzkość żyjąca
obecnie znajduje się na niebezpiecznej drodze przekształcenia
miejsca zamieszkiwania naszego gatunku w środowisko coraz
bardziej wrogie życiu. Nasz sposób życia stopniowo ogranicza
przestrzeń życiową innych organizmów. Nawet w stosunku do
swych pobratymców człowiek posługuje się często przemocą,
próbując ich sobie podporządkować. Być może w czasach prehistorycznych
istniała ludzkość jako całość, w skali globalnej,
znikła jednak prawie zupełnie w wielkich katastrofach politycznych
minionego wieku1. Kto nie da się omamić jakimiś samowładczymi
ideałami, jak na przykład społeczeństwo bez władzy,
koniec historii, końcowe stadium komunizmu, kapitalistyczna wolność
globalna, musi trzeźwo przyznać, że ludzie stanowią
smutny obraz w całości stworzenia.

Opublikowane
2017-04-06
Jak cytować
Sander, H.-J. (2017). Drogowskazy współczesnego człowieka i miejsca dialogu ze światem. Horyzonty Wychowania, 1(2), 161-172. Pobrano z https://horyzontywychowania.ignatianum.edu.pl/HW/article/view/1248