Piotr Natanek, Ruch Światło-Życie w archidiecezji krakowskiej w latach 1971-1996

  • Jan Franczyk adiunkt Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie; Wydział Pedagogiczny; Katedra Psychologii

Abstrakt

Wśród wielu powojennych ruchów i stowarzyszeń katolickich,
jeden wpłynął w sposób szczególny na Kościół katolicki w Polsce
doby posoborowej – Ruch Światło-Życie, założony przez charyzmatycznego
duszpasterza, sługę Bożego ks. Franciszka
Blachnickiego. Pierwsze rekolekcje dla ministrantów, nazwane
Oazą Dzieci Bożych, ks. Blachnicki przeprowadził w roku 1954.
Dziewięć lat później (1963) utworzył Oazę Niepokalanej dla
dziewcząt, a w 1968 roku – Oazę Nowego Życia dla młodzieży
męskiej. Oazy Dzieci Bożych, będące zalążkiem Ruchu Światło-
Życie, były rodzajem obozów harcerskich, które służyły nie
tylko wypoczynkowi, ale także formacji. Jej fundamentem była
tajemnica chrztu świętego, czyniącego nas dziećmi Bożymi oraz
codzienna Eucharystia. Każdy oazowy dzień koncentrował się
wokół jednej z tajemnic różańca, przybliżając historię zbawienia.
Nowością było wprowadzenie do praktyki formacyjnej i wychowawczej
tzw. metody przeżyciowej rekolekcji wakacyjnych, która
w pełni rozwinięta została w trakcie oaz Ruchu Światło-Życie.

Opublikowane
2017-04-19
Jak cytować
Franczyk, J. (2017). Piotr Natanek, Ruch Światło-Życie w archidiecezji krakowskiej w latach 1971-1996. Horyzonty Wychowania, 3(6), 296-302. Pobrano z https://horyzontywychowania.ignatianum.edu.pl/HW/article/view/1283