Rodzina zaprzyjaźniona jedną z form wsparcia dziecka osieroconego

  • Dominika Sznajder Uniwersytet Pedagogiczny Instytut Nauk o Wychowaniu Wydział Psychologii Zdrowia e-mail: d.sznajder@op.pl
Słowa kluczowe: dziecko osierocone, ?pozytywny? dorosły, rodzina zaprzyjaźniona

Abstrakt

Powszechnie uważa się, że rodzina jest najlepszym środowiskiem opiekuńczo-wychowawczym dla dziecka. Jeżeli  jednak  rodzina staje się dla dziecka miejscem zagrażającym, a przebywanie w niej może doprowadzić do wielu zaburzeń – zachodzi konieczność zmiany środowiska. Najczęściej decyzją Sądu Rodzinnego dzieci umieszczane są w placówkach opieki całodobowej, które przejmują funkcje właściwe rodzinie. Pojawia się wówczas problem sieroctwa społecznego i szukania dróg jego kompensacji. W  artykule  autorka  nakreśla  problem  sieroctwa  społecznego, uwzględniając  jego konsekwencje. Zwraca uwagę na  trudności w funkcjonowaniu dzieci pozbawionych trwałej więzi uczuciowej. Jednocześnie analizuje jedną z możliwych dróg wsparcia tychże dzieci, poprzez nawiązanie relacji z “pozytywnym dorosłym.” Szczególna w tym miejscu wydaje się rola rodziny zaprzyjaźnionej.

Bibliografia

Badora S., Teoretyczne aspekty sieroctwa i jego opiekuńczej kompensacji, in: System opieki kompensacyjnej w zjednoczonej Europie, eds. S. Badora and D. Marzec, Oficyna Wydawnicza “Impuls”, Kraków 2002, pp. 55-94.

Bałandynowicz A., Adopcja formą kompensacji sieroctwa społecznego, in: Prawne i psychologiczne problemy adopcji, eds. K. Ostrowska, E. Milewska, CMPP-P, Warszawa 1999, pp. 7-22.

Bene E., Anthony J., Podręcznik do Testu Stosunków Rodzinnych, Centralny Ośrodek Metodycznego Poradnictwa Wychowawczo-Zawodowego, Warszawa 1978.

Bieńsko M., Wychowanek domu dziecka jako odbiorca procesu usamodzielnienia, in: Z opieki zastępczej w dorosłe życie, ed. A. Kwak, ISP, Warszawa 2006.

Braun-Gałkowska M., Poznanie systemu rodzinnego, Wydawnictwo KUL, Lublin 2007. Braun-Gałkowska M., Psychologia domowa, Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, Olsztyn 1990.

Czeredrecka B., Potrzeby psychiczne sierot społecznych, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1988.

Garmezy N., Stress-Resistant Children: The Search for Protective Factors, in: Recent Research in Developmental Psychopathology, ed. J. Stevenson, Pergamon Press, Oxford – New York – Toronto – Sydney – Paris – Frankfurt 1985, pp. 213-234.

Gumienny B., Funkcjonowanie domu dziecka na przykładzie Domu dla Dzieci „Nasza Chata”, Wydawnictwo Oświatowe Fosze, Rzeszów 2005.

Kolankiewicz M., Porzuceni i powierzeni trosce, WN Śląsk, Katowice 2002.

Kolankiewicz M., Zagrożone dzieciństwo, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2005.

Kozak S., Sieroctwo społeczne: psychologiczna analiza zaburzeń w zachowaniu się wychowanków domów dziecka, PWN, Warszawa 1986.

Kwak A., Kreatorzy procesu usamodzielnienia, in: Z opieki zastępczej w dorosłe życie. Założenia a rzeczywistość, ed. A. Kwak, ISP, Warszawa 2006.

Łaguna M., Budować obraz siebie, Redakcja Wydawnicza KUL, Lublin 1996.

Maciarz A., Psychoemocjonalne stany wychowanków domów dziecka, “Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze” 1990, issue 5/5, pp. 17-19.

Masten A.S., Powell J.L., A Resilience Framework for Research Policy and Practice, in: Resilience and Vulnerability, ed. S. Luthar, Cambridge University Press, Cambridge 2003, pp. 1-28.

Obuchowska I., Dziecko poza rodziną: wychowanie instytucjonalne, in: M. Sajkowska, Dziecko krzywdzone, Instytut Stosowanych Nauk Społecznych UW, Fundacja Dzieci Niczyje, Warszawa 2006, pp. 87-94.

Radecka K., Sieroctwo społeczne, “Praca Socjalna” 2007, issue 4, pp. 75-85.

Rogers C., A theory of therapy, personality and interpersonal relationship, as developed in the client – centered framework, in: Psychology: A Study of a science, vol. 3: Formulations of the person and the social context, ed. S. Koch, McGraw- Hill, New York 1959.

Rongińska T., Obraz własnego „Ja” dziecka osieroconego, in: Sieroctwo społeczne i jego kompensacja, eds. M. Heine, G. Gajewska, WSP, Zielona Góra 1999, pp. 57-60.

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie placówek opiekuńczo –wychowawczych (Ordinance of the Minister of Labour and Social Policy on Foster Care Facilities) of 19 October 2007 (Journal of Laws [Dz. U.] no. 201, item 1455) Święcicka H., Dom wreszcie własny, PZWL, Warszawa 1970.

Trubiłowicz E., Emocje w rysunku dzieci wychowujących się

w placówkach socjalizacyjnych i rodzinach własnych. Badania

porównawcze, in: Rysunek projekcyjny w badaniach nad rodziną i wychowankiem, eds. B. Kostrubiec-Wojtachnio, E. Trubiłowicz, TN KUL, Lublin 2012, pp.195-218.

Turos M., Sytuacje życiowe byłych wychowanków domów dziecka, Warszawa 1990.

Ulfik-Jaworska I., Rysunek Ja wśród ludzi w badaniach dzieci

zajmujących się grami komputerowymi zawierającymi przemoc, in: Rysunek projekcyjny jako metoda badań psychologicznych,eds. M. Łaguna, B. Lachowska, TN KUL, Lublin 2003, pp. 165-182.

Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Act on Supporting Families and the Foster Care System) of 9 June 2011 (uniform text: Journal of Laws [Dz. U.] of 2013, item 135).

Werner E., Overcoming the odds, “Developmental and Behavioral Pediatrics” 1994, 15, (2), pp. 131-136.

Opublikowane
2015-05-07
Jak cytować
Sznajder, D. (2015). Rodzina zaprzyjaźniona jedną z form wsparcia dziecka osieroconego. Horyzonty Wychowania, 14(29), 75-92. Pobrano z https://horyzontywychowania.ignatianum.edu.pl/HW/article/view/292
Dział
Artykuły tematyczne